Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Fotografie was al een lange tijd een passie van mij voordat ik aan de  opleiding begon. Ik werkte jaren als secretaresse en was toe aan iets  nieuws. Ik besloot mijn hart te volgen en aan de opleiding te beginnen.
Ik wilde mezelf verbeteren, nieuwe technieken proberen en uiteindelijk  een professionele ontwikkeling maken.
Tijdens de opleiding kreeg ik de kans om mijn vaardigheden verder te  ontwikkelen, zowel technisch als creatief. Daarnaast heb ik geleerd mijn eigen stijl te creëren en mijn richting binnen de fotografie te vinden.

Hoe is dat gegaan?
Door de diversiteit van de opleiding werd ik regelmatig ‘gedwongen’ om out of the box te denken, wat mijn creatieve brein echt in gang zette.
Ik vond het fijn om in een kleinere groep te zitten, waardoor er goed contact was met mijn medestudenten. Ook het samen naar elkaars opdrachten kijken was ontzettend leerzaam en werkte inspirerend. Daarnaast stonden de docenten altijd open voor vragen, wat de opleiding extra waardevol maakte. De opleiding heeft me veel positiefs opgeleverd en ik kijk met veel plezier terug op die tijd.

Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Zoals vele van jullie, hou ik al mijn hele leven van fotograferen. Ik had hier en daar wel eens een dagcursus gevolgd, maar ik merkte dat mijn vaardigheden niet écht verbeterde. Het lukte niet om de stap te maken naar wat meer professionele fotografie. Het bleef kriebelen en in het laatste jaar van mijn marketingstudie besloot ik de vakopleiding ernaast te gaan doen.

Hoe is dat gegaan?
Ik vond de opleiding ontzettend leerzaam. Ik ben heel anders gaan kijken naar fotografie in het algemeen en in het verlengde hiervan mijn eigen fotografie. Ik ben de rol van licht meer gaan begrijpen, welke compositie het beste werkt en hoe je emotie in een foto kan stoppen. Ik kan mij nog goed herinneren dat Ramon op het begin aan gaf dat hij ons een klein beetje ging verpesten, we konden vanaf nu namelijk nooit meer ‘normaal’ naar een foto kijken. En daar moet ik hem gelijk in geven. Ineens zie je alles. Daarnaast werd ik constant getriggerd om het beste in mezelf naar boven te halen. De opleiding bestond uit veel zelfstudie, en hierdoor kwam ik erachter dat ik dingen soms juist nét iets anders wil doen dan in de theorie beschreven staat. Dat probeer ik ook over te brengen met mijn fotografie, het is oké om soms wat buiten de lijntjes te kleuren.

Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Van jongs af aan ben ik al gefascineerd door fotografie. Niet in de laatste plaats door mijn vader, die veel fotografeerde. Tijdens een vakantie naar Bretagne, toen ik 10 jaar was, mochten we van hem zelf foto’s maken, met een van zijn (toen nog analoge) camera’s.
Vanaf dat moment was ik helemaal verkocht. In de jaren daarna heb ik vele compact camera’s gehad, totdat ik in de jaren ’90 mijn eerste analoge spiegelreflexcamera kocht. Die gebruikte ik echter als een compact camera. Door gebrek aan kennis schoot ik alles op automaat. Dit deed ik ook met mijn eerste digitale camera. Zelfs na het volgen van een basiscursus (bij een andere school dan de School voor Fotografie) bleef ik alles op halfautomaat, diagragmavoorkeur, fotograferen. Mijn foto’s waren beter, maar ik kon geen consistentie in mijn foto’s krijgen. Een mooie foto was nog te vaak een toevalstreffer. Daarnaast wilde ik ook graag studiofoto’s gaan maken. En zo heb ik me aangemeld bij de School voor Fotografie.

Hoe is dat gegaan?
Mijn leven heeft een dik jaar in het teken van fotograferen gestaan. Ik stond met foto’s op en ik ging met foto’s naar bed. Altijd was ik in mijn hoofd bezig met de opdrachten die we moesten maken. En dat werd nog een graadje erger toen we met de examenopdrachten aan de gang gingen. Welk onderwerp zal ik fotograferen? Hoe zal ik het bewerken? Heb ik het wel goed gedaan? Kan het misschien nog niet nét iets beter? Maar uiteindelijk heb ik wel dat geleerd wat ik wilde. Ik heb nu het gevoel dat ik mijn camera beheers en ik de foto’s maak die ik wil. Ik schiet tegenwoordig alles in de manuele stand. En als er een foto van mindere kwaliteit is, weet ik hoe ik dat kan corrigeren.
Ook in Photoshop en Lightroom kan ik nu aardig mijn weg vinden. Dus mocht een foto er niet helemaal uitzien zoals ik het voor ogen had, dan is dat meestal nog te corrigeren in de nabewerking.