Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Met de School voor Fotografie sloeg ik een nieuwe weg in. Een weg waarin mijn creativiteit de vrije hand zou krijgen. Staand op een denkbeeldig kruispunt, heb ik lang nagedacht over welke weg ik zou inslaan. Mijn passie voor fotografie vormde een duidelijke rode draad in mijn leven. Deze passie werd versterkt met de geboorte van mijn dochter. Ik wilde de bijzondere momenten van haar goed vastleggen en wilde begrijpen hoe ik technisch sterke foto’s kon maken. Het ‘willen begrijpen’ heeft uiteindelijk geleid tot de stoute schoenen aantrekken en ‘de sprong wagen’ om de opleiding te volgen en daaraan parallel mijn eigen bedrijf Sharifa Gessel Photography te starten. 

Hoe is dat gegaan?
Van nature ben ik een leergierig persoon en ben ik vol passie en enthousiasme meteen gedoken in de wondere wereld van fotografie. Het aanmelden bij de School voor Fotografie was hierin een vervolgstap. Ik wilde leren fotograferen van echte fotografen. Ik herinner mij het kennismakingsgesprek met oud-directeur Saskia te Koppele als de dag van gisteren. Haar enthousiasme voor mijn werk wakkerde de vlam in mij sterk aan waardoor mijn passie ging rijzen. Gedreven stortte ik mij week in week uit op de opleiding. Ik wou leren, ik wou doen en ik wou leren “zien” door de lens. Als een spons nam ik alles in mij op en kon ik niet wachten op tips en adviezen van de docenten om mijn werk te bekrachtigen dan wel te verfijnen en de kracht te vinden in creatie en techniek. Ik had de lessen echt niet willen missen met de inspirerende en leuke docenten. Het heeft mij veel gebracht en mijn kijk door de lens verscherpt. 

Wat betekende het afronden voor de opleiding voor je?
De ontdekkingsreis gedurende de opleiding heeft mij veel gebracht, meer dan ik had durven dromen. De wereld achter de lens is een wereld van puurheid, van de verwondering en oneindige mogelijkheden. Door de opleiding leerde ik op een bepaalde manier te kijken naar beeld. Fotografeerde ik bij binnenkomst vooral landschappen en mijn dochter. Bij de afronding was ik aan het creëren, ik vond mijn niche: emoties en expressies vastleggen in beeld. De afronding van de opleiding ging gepaard met een lach en een traan. Waren al die lessen nu echt voorbij? Ik weet dat ik het zo ontzettend jammer vond. Want wat had ik genoten van het samen creëren, brainstormen, observeren en leren. Ik heb me dan ook meteen aangemeld als alumni om toch nog een beetje verbintenis te hebben met de School voor Fotografie. Mij vind je dan ook dikwijls bij de alumni activiteiten. 

Wat ben je gaan doen met fotografie? En waarbij denk je dan terug aan wat je hebt geleerd?
Met fotografie ben ik mijn eigen bedrijf begonnen. Regelmatig krijg ik de vraag of ik ook workshops geef, dit hoop ik in de toekomst zeker te verwezenlijken. Als ik terugdenk aan wat ik heb geleerd, zou ik haast de tegenvraag stellen: wat heb ik niet geleerd? Ik heb niet alleen de technische kant leren beheersen van het fotograferen  en de technische details in foto’s mij eigen gemaakt, de opleiding an sich was een reis samen met de medestudenten. Van elkaar leer je het meeste. De klassen waren kleurrijk, iedereen met zijn eigen unieke blik en visie. Wat ik nooit meer vergeet aan het begin van de opleiding, is hoe passievol een docent sprak over schilderen met licht – de magie van licht en schaduw. Ik weet nog dat mijn gedachten toen waren: zal ik ooit dat punt bereiken dat ik licht in beeld kan lezen? Tegenwoordig is het spelen met licht en schaduw niet weg te denken in mijn eigen werk. Ik definieer mijzelf op de eerste plaats niet als fotograaf, wel als kunstenares die een visuele wereld tot expressie brengt met emoties en de verbeelding. En terwijl ik mezelf hoor praten, klinkt dit erg poëtisch en wellicht is het ook poëtisch. Het is wie ik ben, hoe ik erin sta en wat ik laat doorklinken in mijn werk.

Hoe kom je aan je opdrachtgevers?
The sky is the limit is het motto in mijn werk – in mijn creaties is niks te gek. Eigenlijk, hoe gekker hoe beter. Kan ik gaan liggen in een modderbad? Waarom ook niet? Met mijn opdrachtgevers definieer ik een concept, een beeld dat ze willen creëren, hierin vraag ik ook om hun gedachten en verbeelding de vrije loop te laten gaan. Dan ontstaan de beste ideeën. Opdrachtgevers die bij mij aan de deur kloppen zeggen vaak dat ze een foto willen “anders dan anders”. Tot nu toe verkrijg ik mijn opdrachten via mond-tot-mondreclame. Wil je als fotograaf succesvol zijn, dan moet de wereld weten dat je er bent. Momenteel ben ik dan ook erg bezig mijn werk uit te dragen en investeer ik in mijn marketing. Ook door over mijn passie te spreken komen mensen vaak bij mij op de lijn: “jij maakte toch fotografische kunstwerken?” 

Heb je tips voor de nieuwe afstudeerders?
Blijf vooral dicht bij jezelf, pas dan kom je erachter waar jouw passie ligt in de fotografie en vind je jouw niche. Toen ik binnenkwam bij de School voor Fotografie wist ik mezelf niet te plaatsen in de wereld van de fotografie, in tegenstelling tot medestudenten. Ik stelde mezelf de vragen: ben ik een trouwfotograaf? achitectuurfotograaf? geboortefotograaf? Hou ik van landschappen? Het lukte maar niet om mezelf ergens in te passen. Ik realiseerde mij dat je dat ook niet moet willen en dat ook niet als uitgangpunt moet nemen. Door te fotograferen vanuit mijn authentieke zelf en daar ervaring uit te putten wist ik dat ik een fotograaf ben die wilt creëren en de emoties in haar werk wilt laten spreken. Ik begon andere vragen te stellen: Wat wil ik meegeven aan de kijker en de observeerder? Wat is de betekenis van mijn werk? En hoe weet men dat dit werk van mij afkomstig is? Het klinkt zo cliché, beeld zegt inderdaad zoveel meer dan woorden. Mijn fotografie kenmerkt zich door een ruw randje en expressie, de kracht moet er vanaf spatten. Als je dicht bij jezelf blijft, dan weet je elk beeld te vormen naar jouw unieke kijk en perspectief en ademt jouw werk “jou”. 

Wat zou je nog willen doen?
Tjeetje, wat een mooie vraag. Er is zoveel wat ik nog zou willen doen binnen de wereld van fotografie. Momenteel doe ik betaalde opdrachten, dat is de kern van mijn bedrijf. Toch betrap ik mezelf erop dat ik vaak wegdroom dat een aantal van mijn kunstzinnige fotoseries in een kunstgalerie hangen of in een museum. Ik heb zoveel ideeën die ik allemaal uitwerk in mijn schetsboekje, mijn soort van fotografische dagboek. Tussen de bedrijven door probeer ik stukjes van mijn trouwe schetsboekje visueel tot leven te brengen in mijn studio in Nijmegen. Door mijn werk probeer ik mensen te raken, een diepe ontroering of emotie op te wekken. Het gaat om het “voelen” en mensen naar hun gevoel te vragen als ze mijn werk zien. Hoe prachtig zou het zijn als mensen ergens in een kunstgalerie of museum lopen, mijn werk zien en dan zeggen: “Dat is toch van Sharifa Gessel?” Wie weet. Dream big zeggen ze, toch? Groot blijven dromen en mijn dromen najagen, dat is iets wat ik zal blijven doen.

Dankjewel voor je verhaal. Waar kunnen we je werk bekijken? (website, facebook, publicaties)?
Hoewel ik nog niet heel actief ben op sociale media, heb ik dat voornemen wel. Ik zou dus zeggen, klik vooral op mijn profiel op de “volgen” button om mijn werk te volgen of stuur mij een privé bericht – er gaat niets boven een creatief gesprek onder fotografen! En hopelijk in de nabije of verre toekomst zien jullie mijn werk verschijnen in een kunstgalerie of museum (digitale knipoog). 

Je kunt mijn werk bekijken op mijn website en op Instagram