Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Ik werkte als communicatieadviseur/redacteur bij een grote zakelijke dienstverlener. Ik kreeg foto’s aangeleverd en de budgetten waren krap. Regelmatig dacht ik: dat had ik anders gewild of gedaan.
De digitale fotografie was in opkomst (we hebben het nu over het jaar 2007) en toen we een afdelingscamera kregen, ging ik zelf fotograferen. Om beter te worden heb ik gevraagd of ik een opleiding in de fotografie mocht doen.

Hoe is dat gegaan?
Eerst ben ik me goed gaan oriënteren. Ik wilde meer dan alleen een huis-tuin- en keukencursus en iets dat ik kon combineren met een fulltime baan. Zo kwam ik de SvF tegen in Breda waar ik eerst de basisopleiding van een aantal weken heb gedaan. Dat beviel zo goed dat ik direct ben door gegaan met de 1-jarige opleiding.

Wat betekende het afronden voor de opleiding voor je? En waarbij denk je dan terug aan wat je hebt geleerd?
De opleiding is zo divers. Je leert zeker niet alleen techniek, maar juist ook goed kijken, concepten bedenken, grenzen verleggen en ook skills om als zelfstandig fotograaf aan de slag te kunnen. Ook het contact met de andere cursisten vond ik geweldig. Voormalig directeur Saskia deed toen de meeste lessen maar juist ook de lessen van de gastdocenten, met ieder hun eigen specialiteit, gaven zoveel (nieuwe) invalshoeken. Je werd constant uitgedaagd om het net even anders te doen, een stapje verder dan je comfortzone te gaan en creatiever te denken. Voor een van mijn eindopdrachten met thema ‘religie’ ben ik bijvoorbeeld een paar maanden in de wereld van de Hare Krishna gestapt.
Van thuisrituelen, straatparades tot het bezoeken van een retreat Centre in de Ardennen. Nooit gedacht dat ik me daar aan zou wagen. Van Ramon heb ik natuurlijk het meest geleerd:-) want ja, hij was toen ook al verbonden aan de SvF. Leuk om te zien dat hij nu mede-directeur is geworden.

Wat ben je gaan doen met fotografie?
Ik voelde me een stuk zekerder door de opleiding, al vond ik mezelf beter in het bedenken en zien van de ‘plaatjes’ dan in de techniek. Ik was nog net niet afgestudeerd toen ik door de financiële crisis van 2008 na 9 jaar mijn baan verloor. Dat was een grote schok maar tegelijk ook het beslissende moment om als fotograaf te starten. Ik zou mezelf als echte allrounder beschrijven. Ik werk voornamelijk voor bedrijven en maak portretten, redactionele foto’s, sta op evenementen etc. Het is heel afwisselend qua mensen en output. Soms krijgt een directeur een rapport, komt Koningin Maxima op een seminar over armoede, maak je 150 portretten van nieuwe indiensttreders voor Linkedin of lig je op je buik in het zand bij een bouwproject. Specifiek wil ik 2 projecten noemen die ik laatst heb gedaan en die ik erg leuk vond: een serie portretten van een regenboogfamilie voor bij een artikel in het kader van comingout-day en een achter-de-schermen reportage bij het maken van een film over moedervarken Sam. Zij is na 9 jaar gered uit de bio-industrie, was nog nooit buiten geweest en mag haar laatste biggetjes ‘houden’ om samen in vrijheid oud worden. Mooi en zo hartverscheurend tegelijk.

Hoe kom je aan je opdrachtgevers?
Het ironische is dat toen ik destijds direct door mijn oude werkgever als fotograaf werd ingehuurd. Mijn eerste opdracht was het portretteren van topvrouwen binnen de organisatie door het hele land.
Waaronder ook de twee die bij mijn exit betrokken waren. Ik heb erg getwijfeld maar ben met knikkende knieën gegaan. En niet voor niks: ze zijn nog steeds m’n grootste klant. Verder komen bijna alle opdrachten via-via. Ook ben ik met een andere fotograaf gaan samenwerken. Als eenpitter ben je best kwetsbaar en kun je je niet in tweeën delen. Ik zeg niet graag ‘nee’ en ben alleenstaande moeder met een dochter met een beperking. Soms moet ik er tussenuit als zij (helaas) in het ziekenhuis ligt.
Het is fijn dat ik er dan voor haar kan zijn en mijn klanten niet teleur hoef te stellen. Zo werkt het ook andersom en kom ik weer bij andere klanten en op andere plekken als mijn collega niet kan. Soms doen we grote opdrachten samen en je leert ook nog van elkaar.

Heb je tips voor de nieuwe afstudeerders?
Wees jezelf en wees sociaal. Ik merk dat mensen vaak benoemen dat ze zich zo op hun gemak voelen (terwijl veel mensen zeggen het vreselijk te vinden dat ze voor de lens moeten). Maak een kletspraatje, onthoud iets wat ze een vorige keer aan je hebben verteld.
Wees niet te streng voor jezelf als het een keer niet is gegaan zoals je had gewild of gedacht (on-going leerpunt voor mezelf). En zorg dat je zo nu en dan ‘door het beeld’ loopt. Ik merk dat als ik  ergens bezig ben of van mezelf laat horen op social media (wat ik veel te weinig doe naar mijn zin), dit direct of indirect reacties danwel opdrachten oplevert. Ik denk dat het opbouwen en onderhouden van een goed netwerk het allerbelangrijkst is.

Wat zou je nog willen doen?
Ik zou uit willen blinken in een bepaald onderdeel van de fotografie. Fine-art beelden vind ik altijd fascinerend. Maar vind ik ook gepruts in een studio met allerlei details. Ik ben een mensen-mens, sjouw niet graag met lampen en zie dagelijks verhalen om me heen. Reportage- of straatfotografie past veel beter bij mij. Een boek uitgeven of daarmee exposeren op een prominente plek, is wel een droom.

Dankjewel voor je verhaal. Waar kunnen we je werk bekijken? (website,
facebook, publicaties)?
www.bisonderproducties.nl en insta: bisonder_producties of voor Rotterdamliefhebbers: lovemycity_rotterdam.