Karlijn Dado – geslaagd in 2018

Even terug naar het begin. Weet je nog waarom je destijds aan de opleiding bent begonnen? Wat wilde je bereiken?
Fotografie is altijd al een interesse van me geweest, maar voorheen vooral hobbymatig. Nadat ik in 2016 afstudeerde aan een creatieve communicatieopleiding, merkte ik dat ik toch net niet genoeg mezelf kon uiten op de manier die ik wilde. Ik deed nu weliswaar grafisch ontwerp als zelfstandige, maar bleef altijd een beetje jaloers op de mensen die ook van fotografie hun werk konden maken, of in ieder geval de dingen mochten fotograferen die ze graag zouden willen. In de zomer van 2017, als ik het me goed herinner, besloot ik om te gaan kijken of er korte opleidingen waren om fotografie toe te voegen aan mijn professionele vaardigheden. Ik was wel al vaak bezig met fotograferen, maar hierbij keek ik vooral naar wat ik zelf leuk of mooi vond en dat fotografeerde ik dan. Qua theorie wist ik eigenlijk vrij weinig en daar wilde ik verandering in brengen. Zodat fotograferen niet meer gewoon iets was wat een beetje uit de losse pols gedaan werd, maar ik wist wát ik aan het doen was en waarom. Tijdens mijn zoektocht naar een passende studie kwam ik bij de School voor Fotografie uit, waar ik me later inschreef.

Hoe is dat gegaan?
Ik ben direct gestart met de 1-jarige fotografieopleiding. Aan het begin vond ik het wel spannend of zo’n nieuwe studie niet te veel van me ging vragen, omdat ik dit op mentaal vlak soms zwaar vind. Maar doordat er eens in de twee weken les werd gegeven en je de rest thuis zelf kon indelen, bleek dit eigenlijk wel redelijk goed te doen. Het was leuk om van verschillende docenten over de verschillende soorten fotografie les te krijgen. Zeker bepaalde vormen waar ik zelf eigenlijk niet zo mee bezig was waren ook erg leuk en leerzaam. Ik had het geluk dat het ook een fijne groep was die tegelijk met mij de opleiding deden. Het zien van hun werk en passies blijft ook tof om te zien.

Wat betekende het afronden van de opleiding voor je?
Toen ik te horen kreeg dat ik geslaagd was voelde dat wel heel fijn; als een soort erkenning. Ik ben vaak best onzeker over alles wat ik doe, maar het feit dat een team van professionele fotografen je werk goed genoeg vindt, geeft toch wat extra zelfvertrouwen. Soms vind ik het nog steeds lastig om te geloven dat ik nu ook als professional bestempeld kan worden, maar wanneer ik dan terugdenk aan de opleiding en het diploma, weet ik dat ik dat stiekem toch wel moet geloven.

Wat ga je doen met fotografie? En waarbij denk je terug aan wat je hebt geleerd?
Wat ik momenteel het meest en liefst doe is concerten fotograferen. Helaas is het wel schaars om hiervoor betaald te krijgen, maar het is wel altijd een leuke uitdaging. Je moet het doen met het licht dat er aanwezig is en kunt de mensen die je fotografeert niet sturen. Als het een drukke show is waar je tussen het publiek staat (wat bij kleinere poppodia vaak het geval is) ben je ook nog beperkt in je eigen beweging. Je krijgt normaliter ook maar enkele liedjes de tijd om je foto’s te nemen, zodat vervolgens het publiek volledig van de show kan genieten. Al deze beperkingen maken het soms wel eventjes stressvol, maar het blijft tof om te doen en geeft voldoening als je ziet dat er een aantal goede shots tussen zitten, waar het poppodium waarvoor je fotografeert weer iets mee kan.
Op het gebied van concertfotografie denk ik wel best vaak aan twee dingen die ik hierover geleerd heb tijdens de opleiding;
1: zorg dat je een klein aantal goede, verschillende foto’s aanlevert in plaats van een reeks van tientallen foto’s die ongeveer hetzelfde zijn. En 2: wanneer je de zanger/zangeres vast moet leggen, probeer dan foto’s te nemen waar de microfoon niet voor het gezicht zit. Het klinkt allemaal best logisch, maar vóór de opleiding lette ik niet specifiek op deze twee dingen en ik zie bij andere fotografen vaak dat ze dit ook niet toepassen. Terwijl als je er logisch over nadenkt, het toch wel hele nuttige regeltjes zijn.
Naast de concerten maak ik ook wel eens foto’s van mensen en dieren. Hierbij vind ik het vooral gaaf om de momenten te pakken die niet geforceerd zijn, maar juist heel puur. Het valt op dat degene waarvoor ik de foto’s maak dat vaak ook de mooiste foto’s vinden.
Ik moet wel zeggen dat ik niet fulltime als fotograaf werk en er ook (nog) niet van kan leven. Maar in combinatie met het werk als grafisch ontwerper is het nu een soort extra dienst die ik kan leveren. Ik hoop in de toekomst wel nog meer ermee te

Hoe kom je aan je opdrachtgevers?
Persoonlijk merk ik dat mond tot mondreclame heel belangrijk is. Dat merk ik zowel als fotograaf en als grafisch ontwerper. Ik denk dat vrijwel alle opdrachtgevers die ik heb ontstaan zijn door andere opdrachten en dit breidt zich dan weer steeds verder uit. Uiteraard is het ook belangrijk om de dingen die je graag wilt doen een beetje op te zoeken en vooral veel te gaan doen. Vanuit daar leer je weer van alles en kunnen er weer nieuwe connecties en opdrachten ontstaan.

Heb je tips voor de nieuwe afstudeerders?
Ga vooral fotograferen wat je leuk vindt om te doen! Als je zelf plezier hebt in het werk, worden de foto’s zelf ook alleen maar beter en blijf je willen groeien. Ik geloof dat iedereen een bepaalde eigen stijl heeft die herkenbaar kan worden; probeer dit ook een beetje uit te zoeken zodat jouw foto’s er nog extra uit springen.

Wat zou je nog willen doen?
Ik zou uiteindelijk wel meer (betaalde) fotografie opdrachten willen hebben. Ook lijkt het me tof om de concertfotografie nog naar een hoger level te tillen… Ook leg ik de lat eigenlijk altijd best hoog voor mezelf, dus misschien is het vooral ook een wens om écht tevreden te kunnen zijn met de dingen die ik maak.

Dankjewel voor je verhaal. Waar kunnen we je werk bekijken?
Je kunt mijn werk bekijken via Instagram of Facebook. Op de website van mijn eigen bedrijfje kun je ook nog foto’s en grafisch werk bekijken.